Haber Merkezi Kolombiya / 7 Mart 2024
Klordioksitin, ülser ve yanıklarda özel uygulamalarla, klordioksit çözeltisine dayalı tedaviler yoluyla yara iyileşmesine, enfeksiyonun önlenmesine ve ülserlerde ve cilt lezyonlarında doku onarımına önemli bir katkı sağladığı gösterilmiştir…
Kolombiya, Barranquilla'daki Reina Catalina Kliniğinde, Cilt Enfeksiyonu Olan Hastalarda Klordioksitin Topikal Kullanımı sonrası etkinliği makale olarak yayınlandı. (bkz)
KLORDİOKSİTİN hakkında genel bilimsel veriler, ciltte oluşan yaralanmalar veya genel cilt sağlığı ile ilgili klinik sonuçlarını aşağıda olduğu gibidir…
Barranquilla, Kolombiya'daki Reina Catalina Kliniğinin plastik cerrahi bölümünde post-travmatik, diyabetik, karışık (diyabetik/travmatik) ülser tanısı alan(*), yara iyileşmesini geciktiren ve postoperatif yanık geçiren hastalarda prospektif tanımlayıcı gözlemsel çalışma başlattılar.(Temmuz 2022 - Kasım 2022)
(*) Erozyon ve Ülser, deri ve mukozaların nekrozlu yangısıdır. Deri ve mukozalardaki yüzeysel nekrozla erozyon denir. Yalnız epitel tabakası ortadan kalkmıştır. Rejenerasyonla iz bırakmadan iyileşir ya da derinleşerek ülser halini alır.
Bulgular: Travma sonrası, diyabetik, karışık (diyabetik/travmatik) ülserler, gecikmiş yara iyileşmesi ve cilt ve yumuşak doku enfeksiyonları (IPPB) ile birlikte yanık tanısı ile hastaneye yatırılan on beş hasta vakasından oluşuyordu. En sık tanı konulan antite selülit/erizipel (%60) idi; IPPB'nin kaynağı hastanedeydi ve hastaların çoğunda ek hastalık yoktu. Değerlendirilen hastaların hiçbirinde sonuçları değiştirebilecek herhangi bir damar hastalığı da mevcut değildi. En sık izole edilen mikroorganizmalar tamamı nozokomiyal kökenli P. aeruginosa (%40), P. mirabilis (%20), E. coli (%20) ve E. cloacae (%20) idi. Tedavi sırasında hiçbir hasta ölmedi ve hepsi IPPB'den tamamen iyileşti.
Sonuç: Barranquilla'daki Reina Catalina kliniğinde yatan hastalarda en sık tedavi edilen IPPB, çoğunlukla selülit/erizipel ile ilişkili ülserlerdir ve bunların çoğu hastane kaynaklıdır. Yeni ve eski antibiyotiklerin kullanımı, özellikle enfeksiyonların şiddetlenmesine yardımcı olan biyofilmlerin varlığı nedeniyle beklenen başarıyı elde edemedi.
Suda 3000 ppm topikalde çözünen klordioksit, plastik cerrahi alanındaki nozokomiyal enfeksiyonların tamamen çözülmesini sağladı ve bu da onu postoperatif, travmatik ve ülser yaralarındaki enfeksiyonların çözümünde umut verici bir madde haline getiriyor. Özellikle diyabet ve yanıkların tedavisinde bu enfeksiyonların en büyük sorunu: Biyofilm.
Mevcut araştırma, şehirdeki Reina Catalina Kliniğinde meydana gelen hastane içi ülser, yara ve yanık düzeyinde cilt enfeksiyonu olan hastalarda bakteri yok edici bir madde olarak klordioksitin topikal(*) kullanımının etkinliğini doğrulamak amacıyla gerçekleştirilmiştir.
(*) Topikal tedavi ilaçların deriye uygulanması.
Kolombiya'nın Barranquilla şehrinde bulunan ve adı geçen kurumun plastik cerrahi servisi tarafından, steril salin solüsyonu(*) ile karıştırılmış, 3000 ppm'de suda çözünen klordioksitin uygulanması yoluyla yönetilmektedir.
(*) Sodyum klorür, (Salin ya da salin solüsyonu) belli ölçülerde sodyum bikarbonat ve sodyum klorür içeren distile su çözeltileridir.
Cilt enfeksiyonlarının, özellikle de cerrahi sonrası olanların tedavisi özellikle zordur çünkü bu enfeksiyonlar genellikle hastanın hayatını riske sokan ve acil cerrahi ve terapötik müdahale gerektiren komplikasyonları olan acil durumlardır. Her durumda, ister cerrahi ister cerrahi olmayan yaralar veya yanıkların yanı sıra kronik ülserlerden kaynaklanan doku travması, konağın yerel savunmasını tehlikeye atar ve bakterilerin istilası ve çoğalması için ideal bir ortam sağlar. Cerrahi ortamların, malzemelerin ve insan ekipmanlarının modern asepsi ve sterilizasyonuyla bile, travmatik yaralar, ameliyatlar veya ülserlere bağlı olarak postoperatif yaraların bakteriyel ve fungal kontaminasyon riski yüksek kalır. Cerrahi Alan Enfeksiyonları (CAE), ameliyattan sonra vücudun ameliyatın yapıldığı bölgesinde meydana gelir. CAE, cerrahinin en sık görülen komplikasyonudur ve birçok mikroorganizmanın yaygın ve nadir antimikrobiyallere direnç göstermesi nedeniyle sağlık sistemleri için önemli bir klinik ve ekonomik problem kaynağıdır [1].
Deri enfeksiyonlarında rol oynayan en önemli bakteriler S. aureus'tur. ve S. pyogenes'tir . Daha az sıklıkla deri enfeksiyonlarına neden olan diğer bakteriler S. agalactiaeatipik mikobakteriler dahil diğer fırsatçı bakterilerdir. Son yıllarda Metisiline Dirençli S. aureus'un (MRSA) neden olduğu deri ve yumuşak doku enfeksiyonlarının görülme sıklığında dünya çapında %70 oranında bir artış olmuştur [2 , 3] ( Tablo 1 ).
Plastik cerrahide yara enfeksiyonlarının olağan tedavisi, özellikle sistemik toksisite belirtileri veya nekrotizan fasiit veya gazlı kangren şüphesi ile ilişkili agresif enfeksiyonları olan hastalar için ameliyathanede doku lavajı ve debridmanı gerçekleştirmek üzere acil müdahaledir. Ampirik antibiyotik tedavisi kapsamlı olmalıdır (vankomisin veya linezolid artı piperasilin-tazobaktam veya artı karbapenem veya artı seftriakson ve metronidazol). Grup A Streptokoklara bağlı belgelenmiş nekrotizan fasiitin tedavisi için penisilin artı klindamisin önerilir. Mafenid asetat, gümüş sülfadiazin, basitrasin/neomisin/polimiksin, %2 mupirosin ile sistemik anti-psödomonal antibiyotikler ve antistafilokoklarla birlikte topikal tedavi, belgelenmiş veya klinik enfeksiyonlar için saklanmalıdır [4].
Yaralarda, özellikle kronik olanlarda biyofilm oluşur. Biyofilm şu şekilde tanımlanmaktadır: “Karmaşık fonksiyonel ve yapısal özelliklere sahip, canlı veya hareketsiz bir yüzeyle ilişkili bir veya daha fazla mikroorganizma türünden oluşan organize bir mikrobiyal ekosistem”. Bu tür mikrobiyal oluşum, hücreler bir yüzeye veya substrata yapışarak, koruyucu bir yapışkan hücre dışı matrisin atılmasıyla karakterize edilen bir topluluk oluşturduğunda meydana gelir. Bu toplulukların kronik yaralarda mevcut olduğu (%80'e varan oranda biyofilme sahip olabileceği) ve organizasyonları ve yapıları, onların tanımlanmasına ve yaklaşımına farklı bir bakış açısıyla yaklaşmamız gerektiği anlamına geldiği gözlemlenmiştir.
Tüm açık yaraların kontamine olduğu kabul edilir. Sonuç olarak, lezyonda cansızlaşmış doku ortaya çıktıkça, bu yara yatağı bakteriyel çoğalmayı kolaylaştırır. Bakteri yükü (biyoyük) arttıkça, konağın bağışıklık sistemi üzerindeki talepler de artar. Buna karşılık, yaradaki bakteri yükü konağın savunması tarafından baskılanmazsa yük artmaya devam edecektir. Yaradaki bakteri miktarının artması, genellikle sedasyon veya genel anestezi altında yapılan ameliyatlarda cansız dokunun debridmanı ve topikal antimikrobiyal/sistemik ilaç verilmesi gibi uygun önlemler alınmadığı takdirde ortaya çıkacak klinik ve sistemik enfeksiyon riskini artıracaktır (Şekil 1) . 1).
Şekil 1. Enfeksiyon geliştirme süreci (Süreklilik).
Biyofilmler, onları yara yatağına yapıştıran ve onları konağın bağışıklık sisteminden, antiseptiklerden ve antibiyotiklerden koruyan hücre dışı bir polimerik madde salgılayan karmaşık mikrobiyal popülasyonlardır. Bu polimerik matris proteinlerden, polisakkaritlerden ve hücre dışı DNA'dan oluşur. Biyofilm, hacmin %15-20'sini temsil eden bakterilerden ve %75-80'ini temsil eden bir matris veya glikokaliksten oluşur. Bu matris, ekzopolisakkaritler, proteinler, mineral tuzları ve hücresel materyalin bir karışımından oluşur [5 - 9]. İyileşmeyi engelleyen kronik bir inflamatuar durum oluştururlar. Daha sonra biyofilm daha büyük bir boyuta ulaşır ve bu da biyofilmin belirli bölgelerinin ayrılmasına, yayılmasına ve besin aramak için başka yerlere yerleşmesine neden olur, çünkü büyümesi yara yatağındaki besinleri sınırlandırır ve böylece yeni biyofilmler oluşur. Yara yatağının yüzeyini kaplayan bu biyofilm saatler içinde oluşmakta ve söz konusu mantar veya bakterinin türüne göre değişiklik gösterdiği için yaklaşık 48 ila 72 saat arasında olgunluğa ulaşmaktadır (Şekil 2).
Şekil 2. Biyofilm oluşturma süreci.
Biyofilm, iyileşme sürecinde fiziksel bir bariyer görevi görmenin yanı sıra dokunun normal büyümesini, granülasyonunu ve epitelizasyonunu da engeller ve insanlarda bakteriyel enfeksiyonların %80'ini oluşturur. Bir biyofilmin oluşum süreci aşağıdaki gibidir:
1-Tek bir mikroorganizma (planktonik durum) tarafından gerçekleştirilen, yüzeye tersinir yapışma, başlangıç aşaması.
2-İyileştirme ekibinin bu aşamada doğru hareket etmesi biyofilm oluşumunu engelleyecektir.
3-Yüzeye geri dönülemez yapışma: Mikroorganizmaların çoğalmaya başladıkları ve oluşan topluluğun, Biyofilm/koruyucu matrisin hayatta kalmasını ve diğer alanlara yayılmasını sağlamak için kendilerini organize etmeye başladıkları aşama.
Deneysel kanıtlar, biyofilm oluşum sürecinin karmaşık bir düzenleyiciler dizisi tarafından düzenlendiğini göstermektedir. P. aeruginosa ile gerçekleştirilen bir araştırma, biyofilm oluşum sürecinin bir çoğunluk algılama veya otomatik indüksiyon süreci tarafından düzenlendiğini göstermiştir. Çekirdek algılama sistemi, bakterilerin mevcut bakterilerin popülasyon yoğunluğunu algılamasını sağlayan bir sinyal molekülü olan otoindüktörün ortamda birikmesine bağlı bir düzenleme mekanizmasıdır. Gram negatif bakterilerde ana otoindüktör asil homoserin laktondur, gram pozitif bakterilerde ise otoindüktör peptitlerdir. Hücre dışı ortamda yeterli miktarda otoindüktör biriktiğinde.
Transkripsiyonel seviyedeki düzenlemeye ek olarak, biyofilm oluşum sürecinin transkripsiyon sonrası bir düzenlemesinin varlığına dair çok sayıda gösterge vardır. Böylece S. typhimurium'da selüloz sentezinin aktivasyonu, allosterik aktivatör c-diGMP tarafından üretilir. Bu aktivatörün konsantrasyonu, GGDEF ve EAL18 alanlarını içeren enzimlerle ilişkili iki enzimatik aktiviteye, diguanilat siklaz ve fosfodiesteraza bağlıdır. S. typhimurium'da bu alanları içeren en az 21 protein vardır ve tüm bu proteinlerin farklı çevre koşulları altında selüloz sentezi sürecinin düzenlenmesini etkileyip etkilemediği veya başka işlevlerden sorumlu olup olmadığı bilinmemektedir. Prosesin enzimleri içerisinde hidrolazlar önemli bir rol oynar. Ntn-hidrolaz süper ailesi, farklı substrat spesifikliğine sahip çok çeşitli enzimlerden oluşur, ancak hepsi, N-terminal ucunda bir nükleofilik katalitik kalıntıya sahip olan amid bağlarını hidrolize edebilmeleri gibi ortak özelliklere sahiptir ve otokatalitik bir kesime uğradıktan sonra aktif formlarını alırlar.
Bu protein süper ailesinin tüm üyeleri aynı amid bağı hidroliz mekanizmasını paylaşır. Başlangıçta, N-terminal kalıntısının (Thr, Ser veya Cys) nükleofilik oksijeni veya sülfürü, protonunu α-amino grubuna bağışlar ve ardından substratın karbonil karbonu üzerinde nükleofilik saldırı meydana gelir ve kalıntıyla stabilize edilmiş bir tetrahedral ara maddeye yol açar. Daha sonra enzimin oksianyon deliğinden, nükleofilin a-amino grubu, protonunu bölünmüş peptid bağının nitrojenine bağışlayarak substratın bir kısmı ile kovalent bir bağ oluşmasına ve amino ürününün serbest kalmasına neden olur. Katalitik sürecin ikinci aşamasında, asil-enzim kompleksi bir de asilasyon adımında bölünür. Farklı Ntn-hidrolazların yapısal karşılaştırması, bu mekanizmanın, substrat bağlanması ve oksianyon deliğindeki küçük değişikliklerle çok benzer olduğunu göstermektedir. Çekirdek algılama ile ilgili olarak, sürecin çoğunlukla N-terminal kalıntılarında sistein içeren hidrolazlara ek olarak Sistein sentaz gibi enzimatik süreçlerin aktivasyonundan geçtiği tespit edilmiştir, klor dioksit kullanan bakterilerin inhibisyonu için mükemmel bir hedef gibi görünüyor.
Sistein, birçok proteinin katalitik aktivitesinde ve yapısında hayati fonksiyonları yerine getiren esansiyel bir amino asittir. Sistein kalıntıları, sitokromlar ve akonitaz da dahil olmak üzere demir-kükürt (Fe-S) kümelerine sahip temel ve her yerde bulunan proteinler için gereklidir. Tiyoredoksin gibi sistein türevi proteinler veya glutatyon gibi tiyoller, hücrelerin oksidatif strese karşı korunmasında merkezi bir rol oynar. Hücre fizyolojisi ve SH grubu reaktivitesindeki önemli rolünün bir sonucu olarak, sistein metabolizması çevresel değişikliklere yanıt olarak sıkı bir şekilde kontrol edilir. Mikroorganizmalarda sistein biyosentezinin iki ana yolu vardır: sülfit gerektiren tiyolasyon yolu ve bir sistatiyonin ara maddesi yoluyla homosistein'i sisteine dönüştüren ters trans sülfürasyon yolu (Şekil 3). Bu yollar yalnızca bakteri ve parazitler gibi mikroorganizmalarda ve bitkiler ve mantarlar gibi organizmalarda mevcuttur; insanlarda bu enzimin homologu yoktur ve sisteinin sentezi başka bir mekanizma ile gerçekleştirilir.
Şekil 3. Sisteinin biyolojik sentezinin yolları.
Bu klordioksit araştırmasındaki en ilgili yola gelince, yalnızca bakteri ve parazitlerde bulunduğundan, bu yeni yoldur. iki bölümden oluşur: O-Asetilserin (OAS) oluşturmak için Serin Asetil Transferaz (SAT) ile başlar. L-serin ve asetil koenzim A'dan.
Daha sonra OAS, Sistein Sentezinin (CS) aracılık ettiği bir alanil transfer reaksiyonunda sistein üretmek için kükürt ile reaksiyona girer. OASS, sistein sentaz süper ailesinin bir üyesidir ve iki izoformda bulunan Piridoksal 5'-Fosfat (PLP) bağımlı bir enzimdir: OASS-A ve OASS-B. OAS, her iki izoform için de tercih edilen substrattır, ancak disülfür, OASS-A tarafından kullanılan tek kükürt kaynağı olan OASS-B, hem disülfür hem de tiyosülfatı kullanabilir.
Kuşkusuz hasta risk faktörleri ile ameliyat sonrası enfeksiyonların ortaya çıkması arasında önemli bir ilişki vardır; Genel olarak sıklık vakaların %1 ila %15'i arasında değişir ve hastanın risk faktörü arttıkça daha büyük bir artış olur [5]. Mevcut araştırma, dünya çapında ülser, yara ve enfeksiyonlu yanıkların tedavisinde klordioksitin topikal kullanımına ilişkin bir dizi vakanın ilk yapılandırılmış raporu olduğundan çok önemlidir; bunun sonucu, tedavide etkili, hızlı ve ekonomik bir çözüme katkıda bulunur. Bu tedaviler alışılagelmiş tedavilerle karşılaştırıldığında, klordioksitin enfekte yaraların büyük sorunu olan biyofilmi tedavi eden en iyi madde olduğu ortaya çıkıyor.
KLORDİOKSİT NEDİR?
Klordioksit, bir klor atomu ve iki oksijen atomundan oluşan bir moleküldür [6]. 52 Fahrenheit(*) derecenin altında, klordioksit sıvıdır ve 52 Fahrenheit derecenin üzerinde gaz haline gelir [7]. Klordioksit suda çok çözünür ve güneş ışığına maruz kaldığında hızla parçalanır [8]. İlk olarak 1814'te Sir Humphrey Davy tarafından keşfedilen [9], klordioksitin güçlü bir oksidan olduğu ortaya çıktı çünkü en dış moleküler yörüngesinde eşleşmemiş bir elektrona sahiptir [10]. Bu güçlü oksitleyici potansiyel, çok sayıda endüstride çok çeşitli uygulamaların ortaya çıkmasına neden olmuştur [11].
(*)Fahrenheit, Bu birime göre, suyun donma sıcaklığı 32, kaynama sıcaklığı ise 212 derece olarak alınmış ve iki nokta arası 180 dereceye bölünmüştür.
KLORDİOKSİT KULLANIM ALANLARI
Klordioksit içeren ürünler, 6.000 ppm'e kadar konsantrasyonlarda dezenfektan ve sanitizatör olarak kullanılır. Çevre Koruma Ajansı (EPA), klordioksitin sulu formunu ilk kez 1967'de dezenfektan ve dezenfektan olarak, 1988'de ise sterilan(*) olarak kullanmak üzere tescil ettirdi [12].
(*)Sterilan, Vücudun deri, mukoza gibi yüzeyel doku ve lezyonlarında bulunan patojen mikroorganizmaların kimyasal maddeler kullanılarak yok edilmesidir.
Klordioksit aynı zamanda su arıtma maddesi olarak da kullanılır.Avrupa’da bu uygulama 19. yüzyılın ortalarında başlamıştır [13]. ABD'de EPA, içme suyunu arıtmak için klordioksiti onayladı [14]. New York'taki Niagara Şelalesi Su Arıtma Tesisi, 1944 yılında tüm ABD'de klordioksit kullanan ilk belediye su arıtma tesisiydi. 1950'lerde, hoş olmayan tatları azaltma konusundaki üstün yeteneği nedeniyle klordioksit, su arıtma tesislerinde klorun yerini almaya başladı. Klor ile dezenfeksiyonun bir yan ürünü olan trihalometanlar oluşturmadan virüsleri, bakterileri ve diğer zararlı mikroorganizmaları yok etme etkinliğinin yanı sıra içme suyundaki kokuları ve kokuları giderir [14 , 15]. Klordioksit şu anda ABD'deki büyük su arıtma tesislerinin yaklaşık %5'inde suyu arıtmak için kullanılıyor [15 , 16]. Bu, tam zamanlı olarak klordioksit kullanan 500'den fazla kamuya ait su arıtma tesisini ve bunu yarı zamanlı veya mevsimsel olarak kullanan 900'e kadar tesisi içermektedir [17 , 18] ].
Suyun arıtılmasına ek olarak, klordioksitin diğer uygulamaları arasında tarım, ticari, tıbbi, endüstriyel ve konut sektörlerinde kullanımı yer almaktadır. Tıp sektörü ekipmanı sterilize etmek için klordioksit kullanıyor [19].
Klordioksit, yüzey sularındaki bakteri, virüs ve parazit gibi mikroorganizmaları öldürme ve bunları insan ve hayvan tüketimine uygun hale getirme yeteneği nedeniyle EPA tarafından bir pestisit (yani antimikrobiyal) olarak tescil edilmiştir [19]. Güvenliği, çevre dostu olması, ekonomik olması ve çok çeşitli mikroorganizmaları yok etme yeteneği nedeniyle klordioksit "ideal biyosit" yani biyolojik bir varlığı öldüren, canlı öldüren olarak adlandırılmıştır [20].
Farklı dezenfektanların oksitleme gücü ve oksitleme kapasitesi karşılaştırıldığında, klordioksitin düşük konsantrasyonlarda etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Klordioksit ozon veya klor kadar reaktif değildir ve yalnızca sülfürik maddeler, aminler ve diğer reaktif organik maddelerle reaksiyona girer. Etkili bir dezenfektan konsantrasyonu elde etmek için klor ve ozonla karşılaştırıldığında daha az klordioksit gerekir. Organik madde konsantrasyonu yüksek olduğunda da kullanılabilir [21].
Bakterilerdeki organik yapıdaki maddeler klordioksit ile reaksiyona girerek farklı hücresel süreçlerin kesintiye uğramasına neden olur. Klordioksit, hücredeki amino asitler ve RNA ile doğrudan reaksiyona girer. Klordioksit hücre yapısına veya hücre içindeki asitlere saldırır.
Protein oluşumunu önleyin.
Klordioksit hücre zarını etkiler, zar proteinlerini ve yağlarını denatüre eder ve üremeyi engeller. Özellikle sistein, triptofan ve tirozin amino asitleri üzerinde etkilidir .[22].
Hücresel bağışıklık sistemi, özellikle beyaz kan hücreleri, yabancı organizmaların istilasıyla mücadele etmek için fagositik hücrelerin aktivitesini destekleyen farklı oksidatif tipte süreçler üreten, serbest radikaller adı verilen yüksek derecede reaktif oksijen türevlerinin üretimi için mekanizmalar kullanır. Bağışıklık sisteminin sağladığı oksijen türevlerini içeren bu koruyucu mekanizmalar olmadan enfeksiyonlarla mücadele yeteneği bozulur.
Pek çok insanın, özellikle de yaşlı grubun bağışıklık sistemi, çok çeşitli virüslere ve birçok hastalığın jeneratörü haline gelen bakteriyel istilacılara saldırmak için gerekli olan bu yüksek derecede reaktif oksijen türevlerini (serbest radikaller) sağlama yeteneğinde yetersizdir. ; Birçok bakterinin kültürü tipik olarak laktik, asetik ve diğer basit (organik) karboksilik asitlerle asidik hale gelir. Birçok bakteriyi çevreleyen asidik (protonlanmış) ortam, klordioksit üreten oksidasyonu tetikler [22]. Oksijen, anaerobik organizmalar için özellikle güçlü bir oksitleyici maddedir çünkü esasen bir değil iki elektron arayan bir serbest radikaldir. Miselyum formundaki mantarlar, oksijene karşı düşük toleransları ve geliştikleri asit ortamı (organik asitlerin salınması nedeniyle) nedeniyle, klordioksitin yıkıcı etkisine karşı hassastır. İnsanlardaki patojenik mantarların bir örneği, dermisi, cildi ve vajinayı etkileyen C. albicans'ın yanı sıra saçkıran veya homeostaziyi etkileyen mikotoksinler üreten "atlet ayağı" üreten Trichophyton'dur.
Klordioksitin, ülser ve yanıklarda özel uygulamalarla, klordioksit çözeltisine dayalı tedaviler yoluyla yara iyileşmesine, enfeksiyonun önlenmesine ve ülserlerde ve cilt lezyonlarında doku onarımına önemli bir katkı sağladığı gösterilmiştir [23]. Ek olarak, İsviçre'deki üniversitelerde yürütülen ön araştırmalar, klordioksitin yara iyileşmesini arttırdığı ve iyileştirdiği için cilt hücresi kültürleri üzerinde derin bir yenileyici etkisi olduğunu ortaya koyuyor. Önerilen mekanizma, aşağıdaki nükleik asitlerin (RNA ve DNA) bir zincire bağlı dört baz birimden oluşması gibi görünmektedir. Temel birimlerden biri guanozin monofosfat veya GMP olarak belirlenmiştir. cGMP'nin hücre bölünmesini uyardığı ve yenilenme süreci sırasında aktive edildiği gösterilmiştir. Ayrıca cGMP'yi sentezleyen enzim olan guanilat siklazın, oldukça reaktif oksijen türevlerinden biri olan hidroksil radikali tarafından uyarıldığı da bilinmektedir; OH- ile sembolize edilir. Kimyasal olarak klordioksite benzeyen bir oksitleyici madde periyodik asit olan HIO 4’tür. Dört oksijen atomunun tek bir halojen atomuna (iyot) bağlandığı halojen. Klordioksitte, klor halojenine iki oksijen atomu bağlanır. Periyodik asit çözeltilerinde hidroksil radikalinin mevcut olduğu çıkarım yoluyla tespit edilmiştir; aynı zamanda klordioksit çözeltilerinde de mevcut olabilir.
ARAÇ ve YÖNTEMLER
Bu çalışma, çeşitli yaşlardaki hastane yataklarındaki hastalara ait, risk faktörü taşımayan, postoperatif komplikasyon bulgusu olmadan cerrahi işlem uygulanan on beş yetişkin hastadan oluşan bir örneklemin alındığı prospektif tanımlayıcı gözlemsel bir çalışmadır. tamamı plastik cerrahi tarafından yönetilen hizmetler ve Barranquilla'daki Reina Catalina kliniğinin yanık ünitesinde, yanık ve ülseratif yaraları olan hastaların granülasyon dokulu yaralarından bir numunenin, aşılama veya başka bir rekonstrüktif tedavi gerçekleştirilmeden önce alındığı, Numune kontaminasyonunu önleyerek toplama işlemini sıkı ve dikkatli bir şekilde gerçekleştirin. Toplam on beş hastada ameliyat öncesi enfeksiyon vardı.
Ve mikroorganizmanın klordioksite maruz kalmasından sonraki 30 saniye içinde [24].
Uygulanan çözelti, E. coli, P. aeruginosa, S. aureus ve C. albicans dahil olmak üzere canlı mikroorganizmaların bir örneğini yaklaşık 1 x 106 ila yaklaşık 1 x 108 organizma/mL arasındaki başlangıç konsantrasyonundan nihai konsantrasyona kadar azaltabilir. Ve maruz kaldıktan sonra yaklaşık bir dakika içinde yaklaşık sıfır organizma / ml. Bu, mikroorganizma konsantrasyonunun on logaritmik ölçekten yaklaşık sekiz logaritmik ölçeğe azalmasına karşılık gelir [24].
PROSEDÜR
Biyofilmi yok etmek için lezyondaki mevcut balçık tabakasını kırmak ve mikropları topikal antimikrobiyal etkiye maruz bırakmak önemlidir. Temizleme sürecinde aşağıdaki aşamalardan geçtiler:
1-Cansızlaşmış dokuyu ve biyofilmin kalıntı unsurlarını uzaklaştırmak için yaranın ve derinin temizlenmesi. Tuzlu suyla ilişkili klordioksit her zaman kullanıldı.
2-Her pansuman değişiminde debridman, nekrotik doku, kabuk, kalıntı elementler ve biyofilmin çıkarılması.
3-Epitelyal ilerlemeyi ve yaranın daralmasını desteklemek için yaranın kenarlarının iyileştirilmesi, biyofilm içerebilecek nekrotik kenarların, kabukların ve çıkıntıların giderilmesi.
4-Biyofilm oluşumunu geciktirmek için pansumanların uygulanması, bunlar klordioksit gibi antibiyofilm ajanları içerir. Bu pansumanlar yara yatağının nemini kontrol ettiği gibi iyileşmeyi geciktirebilecek dış etkenlerden de korur.
Her hastadan doku kültürü örneği neşterle alındı; Her numunede Koloni Oluşturan Birimler (CFU) belirlendi ve hepsi mikrobiyal ajanlar için pozitif rapor verdi. Bu hastalara 1000 cc %0,9 salin solüsyonu ve 10 cc 3000 ppm klordioksitten oluşan solüsyon kullanılarak yıkama protokolü başlandı.
Çözelti, bir sodyum klorit çözeltisine ve ozmotik suya kalibre edilmiş bir akımın uygulanmasıyla ultra saf klordioksit jeneratörü (Medalab, Health System) ile hazırlandı. Bu işlem elektroliz olarak bilinir ve iki bileşen bir araya geldikten sonra klordioksit moleküllerini ayırmayı başarır. Akım oksijen moleküllerini ayırdığında, bunlar Klor moleküllerine serbestçe yapışabilir ve 3000 ppm konsantrasyonuyla en yüksek saflıkta klordioksit elde edebilirler. Kültür örnekleri alınmadan önce neşterle düzgün bir şekilde kazınarak, izotonik solüsyona batırılmış steril gazlı bez alınarak ve yaranın sürekli basınçla temizlenmesiyle cerrahi fırçalama yapıldı. Kırmızı bir torbanın bulunduğu kaptaki gazlı bez atıldı ve yara temiz görünene kadar işlem tekrarlandı. Klordioksit solüsyonu ile yıkamalar yapıldı, yara döner hareketlerle temizlendi, solüsyon üç dakika etki etmeye bırakıldı ve üzeri steril kompreslerle kapatıldı. Tüm hastalara günlük cerrahi fırçalama yapıldı. Yıkamanın üçüncü gününden maksimum 24 saat sonra tedavi edilen yaralardan kontrol kültürü yapmak üzere örnek alındı. Ameliyat sırasında ve/veya ameliyathane dışında diğer hastalarla birlikte üç gün boyunca yıkanıyoruz. Üç gün sonra yeni kültür örneği için ameliyathanede dördüncü güne randevu aldık.
SONUÇLAR
Hasta grubunda ilk kültür örneklemesinde çok sayıda mikroorganizma izole edildi ve bu mikroorganizmaların intraoperatif olarak neşterle alınan doku kültürlerinde miktarları ölçüldü.
Kültürlerin sonuçları şöyleydi:
1. 6 hasta (%40) P. aeruginosa .
2. 3 hasta (%20) P. mirabilis.
3. 3 hasta (%20) E. cloacae .
4. 3 hasta (%20) E. coli .
Doku kültürü, söz konusu kültürlerin Koloni Oluşturan Birimlerinin (CFU) 103-106 arasında olduğunu; İlk kültürün sonucunun alınmasından hemen sonra, dokuları bakteriyel ve fungal mikroorganizmaların varlığından arındıracak bu yeni tedavi seçeneğini araştırmak amacıyla topikal CDS protokolü başlatıldı (Tablo 2).
Her hastaya 1000 cc %0,9 salin solüsyonu(*) artı 3000 ppm'de 10 cc klordioksit ile üç cerrahi yıkama yapıldı. Cerrahi yıkamaların üçüncü gününün sonunda tekrar kontrol kültürü alındı. 72 saatlik inkübasyonun ardından tüm hastalarda nihai sonuç olarak negatif kültürlerin elde edilmesi (Şekil 4 - 8).
(*)Sodyum klorür (Salin ya da salin solüsyonu); belli ölçülerde sodyum bikarbonat ve sodyum klorür içeren distile su çözeltileridir. Daha çok eczacılıkta burun içi bakımı ve nemlendirilmesi için kullanılır.
Resim 4. İlk yıkama öncesi ve yıkamanın dördüncü gününde ateşli silahla yaralanan hasta.
Şekil 5. Hastanın dört günlük yıkamadan önceki ve sonraki hali.
Şekil 6. Dört günlük yıkama öncesi ve sonrası yanıklı hasta.
Şekil 7. Diyabetik ülserli hastanın dört günlük yıkama öncesi ve sonrası.
Şekil 8. Dört günlük yıkama öncesi ve sonrası enfeksiyon sonrası ülseri olan hasta.
TARTIŞMA
Normalde plastik cerrahide tedavi edilen hastalarda, topikal tedaviyle bu etkenleri tamamen ortadan kaldırmak zor olduğundan, iyileşme süresini geciktiren ve hastanede kalış süresini uzatan mikroorganizmaların neden olduğu enfeksiyonların varlığı çok sık görülür; Bu bizi mevcut tedavilere yeni bir seçenek aramaya motive etti. Translasyonel tıp kriterlerini kullanarak, suda çözünmüş Klordioksit'i (CDS), mevcut en iyi biyosit olarak kabul edildiği yüzeylerde dezenfektan olarak kullanımından, insanlardaki yaralar, ülserler ve enfekte yanıklar için dezenfektan olarak kullanımına aktardık; Önceki araştırmalara dayanarak IPPB tedavisi için topikal CDS protokolünü oluşturduk.
Klordioksit bakterisidal bir madde olarak düşünülmelidir; uygun şekilde enfekte olmuş yaraları tedavi etmek için yaygın olarak kullanılan bir antiseptik olma olasılığı vardır. Klordioksitin bakterisidal etkinliğini doğrulamak için uyguladığımız prosedürler sayesinde, yaraların yıkanmasından sonra vakaların yüzde yüz (%100)'ünde pozitif yanıt kanıtlandı.
Bakteri hücrelerindeki organik yapıdaki maddeler klordioksit ile reaksiyona girerek farklı hücresel süreçlerin kesintiye uğramasına neden olur. Klordioksit, hücredeki amino asitler ve RNA ile doğrudan reaksiyona girerek hücre yapısına veya hücre içindeki asitlere saldırır ve protein oluşumunu engeller [25 , 26].
Klordioksit, mikron büyüklüğündeki organizmaları hızlı bir şekilde öldürebilen, ancak canlı dokuların derinliklerine nüfuz edemediğinden hayvanlar veya insanlar gibi çok daha büyük organizmalara gerçek zarar veremeyen, boyut seçici bir antimikrobiyal maddedir [27].
Ek olarak, çok hücreli organizmaların dolaşımı, bu organizmalar için ClO2'ye karşı ek koruma sağlayabilir.
Serbest sulu çözeltilerde en güçlü kimyasal dezenfektan ozondur. Ancak biyofilmlerde ozon performansı oldukça zayıftır. Ayrıca ozon toksiktir ve sulu çözeltilerde hızla ayrışır. (Yarı ömrü 25°C ve pH 7'de yalnızca 15 dakikadır). Ozonun bu (dezavantajlı) özellikleri çoğu uygulamada antiseptik olarak kullanılmasına izin vermez [27]. Ozondan sonra ikinci en güçlü dezenfektan klordioksittir [28 , 29]. Üç organizmada on bir dezenfektanın karşılaştırmalı testi; iki bakteri, S. aureus, P. aeruginosa ve maya, S. cerevisiae . Tanner, klordioksit içeren dezenfektanın test edilen organizmalara karşı mg/L bazında en yüksek biyosidal aktiviteye sahip olduğunu buldu.
Ek ve çok önemli bir avantaj, klordioksitin biyofilmleri veya biyofilmleri hızlı bir şekilde çıkarabilmesidir [30] çünkü suda oldukça çözünürdür ve ozonun aksine biyofilmin hücre dışı polisakkaritleri(*) ile reaksiyona girmez. Böylece, klordioksit biyofilmlere hızla nüfuz ederek filmin içinde yaşayan mikroplara ulaşıp onları öldürebilir, bu da bakterilerin klordioksite karşı direncini teorik olarak imkansız hale getirir.
(*) Polisakkaritler, birden fazla ve ayrı monosakkaritin glikozit bağıyla birleşmesiyle oluşan kimyasal maddelerdir. Glikoz birimlerinin farklı şekilde bağlanması polisakkaritler arasında farklı özelliklerin doğmasına neden olur. Bu da kohezyonu destekler.
Klordioksit güçlü bir oksitleyicidir ancak oldukça seçicidir. Diğer oksidanlardan farklı olarak canlı dokudaki çoğu organik bileşikle reaksiyona girmez. Ancak klordioksit, sistein, metiyonin (sülfür içeren iki amino asit), tirozin ve triptofan ile oldukça hızlı reaksiyona girer [22]. Araştırmamızın ilginç yanı, enfeksiyon sürecine ve biyofilm oluşumuna dayanan çeşitli hipotezler kullanarak, diğer olası açıklamaların yanı sıra, hedef olarak Sistein Sentezinin inhibisyonu yoluyla şunu açıklamanın mümkün olmasıdır: Klordioksit, bakterilerin inhibisyonu ve özellikle biyofilmin önlenmesi ve çözülmesi için mükemmel bir terapötik araç haline gelir.
ÇÖZÜM
Elde edilen sonuçlar analiz edildikten sonra klor dioksiti, lokal etki göstermesi ve iyileşme sürecini geciktirmemesi nedeniyle güvenlik ve etkinlik gösteren, yani sitotoksik olmayan, tam tersi olan, lokal etkiye sahip bakterisidal bir ajan olarak sınıflandırabiliriz ve yara iyileşmesini destekler.
Nispeten düşük konsantrasyonlarda etkinlik gösterir ve mikroplar ona karşı direnç geliştirmez, bu da enfekte yara, ülser ve yanıkların tedavisinde %100 başarının terapötik(*) sonucunu açıklar.
(*)Terapötik ilaç düzey izlemi, ilaçların kan plazma konsantrasyonunun ölçülmesi amacıyla yapılan bir klinik farmakoloji işlemidir.
Bu bir ön çalışmadır ve bu makalenin sonuçları, klor dioksitin sağlık alanındaki etkinliğini [31] ve özellikle de kullanım için en etkili bakterisit olarak kullanımını göstermek için, umarım randomize, çift kör, daha ileri çalışmaları teşvik eden önemli sonuçlar vermiştir. enfekte yaralar, ülserler ve yanıklar, biyofilm gibi cilt ve yumuşak doku enfeksiyonlarının en büyük problemini çözer.
ÇIKAR ÇATIŞMASI
Yazarlar herhangi bir çıkar çatışması veya rakip ekonomik çıkar olmadığını beyan etmektedir. Yazarlar, Medwave tarafından İspanyolcaya çevrilen ICMJE çıkar çatışması beyan formunu doldurmuş ve makale/araştırma için fon almadıklarını beyan etmişlerdir; son üç yılda yayınlanan makaleyle ilgisi olabilecek kuruluşlarla herhangi bir mali ilişkisinin bulunmadığı; ve yayınlanan makaleyi etkileyebilecek başka hiçbir ilişki veya faaliyeti yoktur. Formlar sorumlu yazarla iletişime geçilerek talep edilebilir. Bu, yazarların veri ve materyal alışverişine ilişkin tüm politikalara bağlılığını değiştirmez.
Bu çalışma araştırmacıların kendi kaynaklarıyla desteklenmiştir. 5gvirusnews de yalnızca insan sağlığını düşünerek yayınlamıştır.
Referanslar;
1-Esteban Montenegro Flores, Manuel Salazar Sedano and Israel Alfonso Trujillo. “The need for antibiotic prophylaxis in predominant infections after conventional dermatologic surgery.” Medical Record 23(2022): e246.
2-Burbano Barreros, Leonardo David, Ana Carolina González Romero and Liliana Margarita Araujo Baptista, et al. "Microorganismos más frecuentes en infecciones cutáneas en el Hospital Provincial General Ambato." Rev Eug Esp 14 (2020): 19-29.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
3-Ramakrishnan, Kalyanakrishnan, Robert C. Salinas, and Nelson Ivan Agudelo Higuita. "Skin and soft tissue infections." Am Family Physic 92 (2015): 474-483.
4-Trilla, Antoni. "." Med Clinica 150 (2018): 307-309.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
5-Rahim, Kashif, Shamim Saleha, Xudong Zhu and Liang Huo, et al. "Bacterial contribution in chronicity of wounds." Microbial Ecol 73 (2017): 710-721.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
6-https://www.chemicalsafetyfacts.org/chlorine- dioxide/
7-https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/source/hsdb/517
8-https://www.mdlinx.com/internal-medicine/article/6870; April 15, 2020.
9-Gray, Nicholas F. "." In: Microbiol Waterborne Dis, 1st (edn), Academic Press, 2014.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
10-Lynch, Edward, Angela Sheerin, Andrew WD Claxson and Martin D Atherton, et al. "Multicomponent spectroscopic investigations of salivary antioxidant consumption by an oral rinse preparation containing the stable free radical species chlorine dioxide (CIO2)." Free Radical Res 26 (1997): 209-234.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
11-https://cfpub.epa.gov/ncea/iris/iris_documents/documents/toxreviews/0648tr.pdf; September 2000.
12-https://www3.epa.gov/pesticides/chem_search/reg_actions/reregistration/red_PC-020503_3-Aug-06.pdf; August, 2006.
13-Benarde, Melvin A, Bernard M Israel, Vincent P Olivieri and Marvin L Granstrom. "Efficiency of chlorine dioxide as a bactericide." Applied Microbiol 13 (1965): 776-780.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
15-Gray, Nicholas F. "." In: Microbiol Waterborne Dis, 2nd (edn), Academic Press, 2014.
16-Agency for Toxic Substances and Disease Registry. Toxicological profile: Chlorine dioxide and chlorite.
17-https://vtechworks.lib.vt.edu
18-Jonnalagadda, SB and S. Nadupalli. "Chlorine dioxide for bleaching, industrial applications and water treatment." Indian Chem Eng 56 (2014): 123-136.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
19-Decision, reregistration eligibility. "For chlorine dioxide and sodium chlorite (Case 4023)." US EPA (2006): 3-4.
20-Miller, RF, GD Laxton, WR Clements and GD Simpson. "A Focus on Chlorine Dioxide: The ‘Ideal Biocide."
21-https://www.lenntech.es/procesos/desinfeccion/quimica/desinfectantes-dioxido-de-cloro.html
22-Insignares-Carrione, Eduardo, Blanca Bolano Gómez and Andreas Ludwig Kalcker. "Chlorine dioxide in COVID-19: Hypothesis about the possible mechanism of molecular action in SARS-CoV-2." J Mol Genet Med 14 (2020): 1-8.
23-Aparicio-Alonso M. Infection Prevention and Tissue Repair in Skin Lesions Using Treatments Based on a Chlorine Dioxide Solution: Case Studies. Clin Image Case Rep J 5(2023): 289.
24-Gutierrez Andrew, Alimi Leafbr. Method to treat skin ulcers using a solution with water with oxidative reducing potential. ES2701153T3, 2006.
25-Young, RO. "Chlorine dioxide (ClO2) as a non-toxic antimicrobial agent for virus, bacteria and yeast (Candida albicans)." Int J Vaccines Vaccin 2 (2016): 00052.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
26-Ma, Jui-Wen, Bin-Syuan Huang, Chu-Wei Hsu and Chun-Wei Peng, et al. "Efficacy and safety evaluation of a chlorine dioxide solution." Int J Environ Res Public Health 14 (2017): 329.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
27-Noszticzius, Zoltán, Maria Wittmann, Kristóf Kály-Kullai and Zoltán Beregvári, et al. "Chlorine dioxide is a size-selective antimicrobial agent." PloS one 8 (2013): e79157.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
28-http://patentscope.wipo.int/search/en/WO2008035130
29-Tanner, Ralph S. "Comparative testing and evaluation of hard-surface disinfectants." J Industrial Microbiol Biotechnol 4 (1989): 145-154.
Google Scholar, Crossref, Indexed at
30-Simpson, GD, RF Miller, GD Laxton and WR Clements. "A focus on chlorine dioxide: The ideal biocide”. Corrosion 93, New Orleans, La, 472 (1993).
31-Eduardo, Insignares-Carrione, Bolano Gómez Blanca, Andrade Yohanny and Callisperis Patricia, et al. "Determination of the Effectiveness of Chlorine Dioxide in the Treatment of COVID 19." Mol Gen Med (2021): 1-11.
Bu ülke bir çok konuyu sizden oğrenmdim